365 jours, le journal d'une île - “365 ημέρες. Το ημερολόγιο ενός νησιού” - Poème de Rachel Angel Nagler

Quelques mots sur l'auteure : Rachel Angel Naguer : née en Israel à Haifa en 1949, après ses études à Haifa, elle obtient son doctorat à Padoue  (spécialité pneumologie).

Elle vit et travaille depuis 27 ans à Athènes. Il y a quelques années, elle a commencé à s'intéresser au boudhisme et s'est mise à écrire de la poésie, principalement sous forme de haiku.

Je l'ai découverte via la "Bibliothèque ouverte"

“365 ημέρες. Το ημερολόγιο ενός νησιού”

Ζούμε στο κατώφλι του εαυτού μας.
Καμιά φορά, βρίσκουμε την πόρτα
Άλλες φορές, όχι.
**************
Ίσως τίποτε δεν τελειώνει στ’ αλήθεια.
‘Ισως ο κόσμος είναι καμωμένος
απ’ την αιωνιότητα της κατάληξης.
**************
Χρόνια εσωτερικής μάχης.
Ξανά και ξανά,
ηττώμαστε απ΄ αυτό που είμαστε.
**************
Ζούμε.
Δίνουμε αναμνήσεις στη μνήμη μας.
**************
Ίσως τα δάκρυά μας είναι το τρίτο μας μάτι:
αυτό που βλέπει το αόρατο.
**************
Η θνητότητά μας
μάς διδάσκει πώς να ζούμε.
Όχι πώς να πεθαίνουμε.
**************
Πολλές φτερούγες: το βλέμμα,
η φωνή, τα όνειρα.
Κι όμως,
ζούμε, ερωτευόμαστε
με χώμα στα πόδια μας.
***************
Δεν υπάρχει μονάχα ένα ταξίδι,
μονάχα μια μοίρα:
πάμπολλες πατημασιές
μες στις πατημασιές μου.
Πάμπολλες μοίρες
στάζουν μες στη μοίρα μου.
*****************
Πιστεύουμε σ΄ έναν θεό
που κρύβεται πίσω απ΄ τα σύννεφα.
Αυτό που βλέπουμε
δεν είναι παρά οι αιώνες της βροχής.
******************
Ξανά και ξανά,
προσκυνούμε τα εσωτερικά μας ερείπια:
τα ιερά μας λείψανα.
*******************
Η διαδρομή μας:
δρόμος καμωμένος από χρόνο.
Χρόνος καμωμένος από δρόμο.
****************
Δεν ζούμε εκεί που ζει το σώμα μας.
Ζούμε εκεί που βρίσκεται το βλέμμα μας.
****************
Ταξιδεύουμε.
Τα βήματά μας γράφουν τους ήχους του μέλλοντος:
τις μικρές μας απαντήσεις.
*****************
Ποτέ δεν μάθαμε να μοιραζόμαστε τίποτε.
Ούτε καν τους θεούς μας.
Ο καθένας μας δημιουργεί τον δικό του θεό.
*******************
Τα δάκρυα είναι αυτά
που μάς κάνουν πιο αιώνιους.
Εμπεριέχουν την αιωνιότητα του νερού.
*****************
Όπως η βροχή,
επιστρέφουμε,
ξανά και ξανά,
στο σύννεφο που μάς γέννησε.
***********
Με τον καιρό, αντιλαμβανόμαστε
πως πληρώνουμε για όλα:
για όσα κάναμε
για όσα δεν κάναμε.
************
Μέσα μας, τα χαρακώματα τ’ ουρανού.
Εκεί που οι θεοί μας ζουν
και πεθαίνουν.
***************
Έχουμε ήλιους πολλούς.
Τόσους
όσα και τα μάτια μας.
***************
Πεθαίνουμε όπως γεννιόμαστε:
πολύ νωρίς.
Πριν να είμαστε έτοιμοι.
****************
Ζω στα περίχωρα του εαυτού μου.
Πολύ μακριά από τα πλήθη.
Πολύ κοντά στη μοναξιά μου.
***************
Στην αρχή, μαθαίνουμε πώς να πετούμε.
Αργότερα μόνον, πολύ αργότερα,
μαθαίνουμε πώς να περπατούμε.

✔ Ακούστε το ηχητικό βιβλίο:

Sources :

Τίτλος: «365 ημέρες. Το ημερολόγιο ενός νησιού»

Συγγραφέας: Ρακέλ Άνγκελ Νάγκλερ (Raquel Angel Nagler)

Αφήγηση: Μαρία Ευθυμίου