La porte du paradis - Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ - Manos Hadjidakis - Agathi Dimitrouka

Η πόρτα του παράδεισου είναι καλά κλεισμένη
κανείς μας δεν μπορεί να μπει, κανένας πια δεν βγαίνει.
Σε κοιμητήρι των νεκρών είναι παγιδευμένα
το σώμα μου το σώμα σου, σαν τη φωτιά αναμμένα.

Η πόρτα του παράδεισου έχει δυο μαύρες τρύπες
που σαν τολμήσεις να τις δεις σε καιν’ του κόσμου οι λύπες.
Η πόρτα του παράδεισου είναι ξεθωριασμένη
γιατί η αγάπη χάθηκε στο κόσμο απελπισμένη.

Τα μάτια μου γενήκανε δυο σκοτεινοί φεγγίτες
κι οι δαίμονες φανήκανε της νύχτας φαλαγγίτες.
Η πόρτα του παράδεισου είναι γερά κλεισμένη
κι απ’ έξω παραδέρνουνε της γης οι κολασμένοι.

Η πόρτα του παράδεισου μπορεί να ’ ν ’ ακρογιάλι
για τις ψυχές που χάνονται μες την ανεμοζάλη.
Μα εμείς δεν είμαστε άγγελοι, δεν είμαστε από σόι,
ούτε φονιάδες ή ληστές, ούτε πολύ αθώοι.

Μας λείπει μέσα στη ζωή του στοχασμού το θάρρος
γι’ αυτό μας ελησμόνησε ο έρωτας κι ο χάρος.
Έτσι το αίμα κι ο ουρανός κι η θάλασσα κοντά τους
μες το γκρεμό, στην άβυσσο τραβά τους αδυνάτους.

Η πόρτα του παράδεισου έχει δυο μαύρες τρύπες
που τις φρουρούν αμείλικτοι του μαρτυρίου οι γύπες.
Το σώμα μου το σώμα σου, της νύχτας δορυφόροι.
Το στόμα μου το στόμα σου, της ηδονής εμπόροι.

Το πάθος μου το πάθος σου, στην κόλαση θαμμένο.
Ήσουν για μένα σπαραγμός, ήμουν πληγή για σένα.
Η πόρτα του παράδεισου για πάντα είναι κλεισμένη
κι εμείς για πάντα μείναμε βουβοί και δακρυσμένοι.

Στίχοι για το τραγούδι Η πόρτα του παράδεισου 

σε στίχους Δημητρούκα Αγαθή

και σύνθεση Χατζιδάκις Μάνος από το album Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς.

Τραγουδουν Έλλη Πασπαλά, Βασίλης Λέκκας και η Νένα Βενετσάνου

« La porte du paradis »

La porte du paradis
est solidement fermée
nul d’entre nous n’y peut entrer
et nul d’entre eux n’en sort

Au cimetière, parmi les morts
à jamais l’on condamne
et mon corps et ton corps
brûlants comme la flamme

La porte du paradis
est percée de deux trous noirs
et quiconque veut y voir
est consumé de chagrin

La porte du paradis
a perdu ses couleurs
car l’amour ayant pris peur
a quitté le pays

Voici mes deux yeux devenus
deux lucarnes obscures
et les démons sont apparus
soldats de la nuit

La porte du paradis
est solidement barrée
au dehors tous les damnés
de la terre se démènent

La porte du paradis
peut être le rivage
pour les âmes qui s’égarent
lorsque le vent fait rage

Mais nous ne sommes pas des anges
ni de bonne famille
pas plus qu’assassins ou brigands
ni tellement innocents

Il nous manque dans la vie
du penser le courage
voilà pourquoi la mort
et l’amour nous oublient

Ainsi le sang, les cieux
et la mer avec eux
entraînent-ils tous les frileux
au gouffre, dans l’abîme

La porte du paradis
est percée de deux trous noirs
que gardent les charognards
vigilants du martyre

Et mon corps et ton corps
gardiens d’obscurité
et ma bouche et ta bouche
marchands de volupté

Ma passion, ta passion
sont promises à l’enfer
pour moi tu n’étais que brisure
pour toi j’étais blessure

La porte du paradis
est à jamais condamnée
et nous dehors sommes restés
à pleurer en silence.

(Agathe dimitrouka)

Traduction : Gilles Decorvet