Η ποδηλάτισσα - La cycliste - O. Elytis

Η ποδηλάτισσα

Το δρόμο πλάι στη θάλασσα περπάτησα
που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα.

Βρήκα τα φρούτα που 'χε στο πανέρι της,
το δαχτυλίδι που 'πεσε απ' το χέρι της.

Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της,
τις ρόδες, το τιμόνι, το πεντάλι της.
Βρήκα τη ζώνη της, βρήκα σε μιαν άκρη,
μια πέτρα διάφανη που 'μοιαζε με δάκρυ.

Τα μάζεψα ένα ένα και τα κράτησα
κι έλεγα πού 'ναι πού 'ναι η ποδηλάτισσα.

Την είδα να περνά πάνω απ' τα κύματα,
την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα.

Την τρίτη νύχτωσ' έχασα τ' αχνάρια της,
στους ουρανούς άναψαν τα φανάρια της.

Οδυσσέας Ελύτης, Η παναγία των κοιμητηρίων,
Τα ρω του έρωτα

La Cycliste

En bord de mer j'ai marché sur la piste
que parcourait tous les jours la cycliste

J'ai retrouvé les fruits de son panier
Le bracelet tombé de son poignet

J'ai retrouvé sa sonnette son châle
sa roue avant son guidon sa pédale
et aussi sa ceinture et une pierre
telle une larme on voyait au travers

J'ai ramassé son fourbi pêle-mêle
et me disais où est-elle où est-elle

Un autre jour je l'ai vue à vélo
qui passait sur la mer sans toucher l'eau

Puis à la nuit tombante au cimetière
j'ai vu au ciel s'allumer ses lumières.

Traduction : Michel Volkovitch

Et puisque c'est une chanson