Της εξορίας ( Θάλασσες μας ζώνουν ) - De l'exil (des mers nous encerclent)

Quand les chansons nous racontent l'Histoire...

Θάλασσες μας ζωνουν
κύματα μας κλειουν
σ’ άγριους βράχους πάνω
τα νιάτα μας φρουρούν.

Στείλαν του λαού μας
τ’ άξια τα παιδιά
για να τα λυγίσουν
σε δεσμά βαριά.

Στων φρουρών το πείσμα
θα σταθούμε ορθοί
στις καρδιές ατσάλι
φλόγα στην ψυχή.

Μάνα μη στενάζεις
μάνα μη θρηνείς
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.

Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά.

Χτυπάτε τους αδέλφια
χτυπάτε δυνατά
σαν χτυπάει ο λαός μας
σειέται γη στεριά.

Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Des mers nous encerclent
des vagues nous enferment
sur de sauvages rochers
en patrouillant nos jeunesses.

Ils ont envoyé les jeunes valeureux
De notre peuple
pour les faire plier
sous de lourds liens

Contre l'entêtement des gardes
Nous resterons debout
Avec de l'acier dans le coeur
Et une flamme dans l'âme

Maman, ne gémis pas
Maman, ne pleure pas
Maintenant, des trônes tombent,
Et la terre tremble.

C'est l'aube, le jour pointe
Au dessus des montagnes
L'ennemi se terre (se tient coi)
La liberté arrive

Frappez les, frères
Frappez fort
Lorsque Markos frappe
La terre ferme est ébranlée.

Paroles: Mikis Theodorakis
Musique: Mikis Theodorakis
Première Performance: Vasilis Papakonstantinou

Αυτή η μετάφραση είναι προϊόν συλλογικής εργασίας από τη διαδικτυακή πύλη projethomere.com
Cette traduction est le fruit d'un travail collectif sur le site projethomere.com, dédié à la langue Grecque