Patrocle Leventopoulos, "Ode à Sergio Leone - Πάτροκλος Λεβεντόπουλος, "Ωδή στον Σέρτζιο Λεόνε"

Πάτροκλος Λεβεντόπουλος, "Ωδή στον Σέρτζιο Λεόνε"

Η γλυκιά μέρα απρόθυμα
πήρε να βραδιάζει
Ντάλα μεσημέρι
στα ίδια βραχώδη πλανιέμαι μέρη

Ανέκαθεν το παρόν μου
σταματημένος χρόνος σ᾽ ένα ρολόι τσέπης

Ντάλα μεσημέρι
πυρακτωμένη πέτρα, ακριβό τ᾽ αγέρι,
κι απ᾽ της μνήμης την χαράδρα
που ᾽ναι πάντα καλοκαίρι
κόβω δρόμο
στο μονοπάτι φθάνω πρώτος
πριν μου στήσει η φαντασία ενέδρα
εδώ που στη βροχή σφυρίζουνε οι σφαίρες
εδώ που οι δευτέρας προβολής ήρωές μου
πεισματικά αρνιούνται να πεθάνουν
αυτοί που ποτέ δεν συμβιβάστηκαν
και ποτέ δεν έγιναν αστέρες,
με ατσαλάκωτες στολές Νοτίων
επάνω στις σκληρές τους σέλες
ακατάλληλοι πλεόν και για κομπάρσοι
αξύριστοι αλκοολικοί με αγύριστα μυαλά
που όλοι τους έχουνε ξεχάσει,
πίνοντας bourbon να αναπολούν
τις παλιές δοξασμένες μέρες,
πἀντα από την λογική επικηρυγμένοι,
τώρα ζητιανεύουν λίγα μεροκάματα
με μια χούφτα κιτρινισνένα εισιτήρια στην τρύπια τσέπη
μέχρις εσχάτων μου υπόσχονται
ότι θα αγωνιστούν για πἀντα εδώ
αρκεί να τους εμπιστευθώ,
έστω και σαν παράνομους μικροπωλητές,
να παζαρεύουν της νοσταγίας φυλαχτά
στου Αγίου Leone
το μπαρουτοκαπνισμένο πανηγύρι,

Ρώμη, Σεβίλλη, Ανδαλουσία,
ό,τι κειμήλιο της Δύσης
εκποίησε το στούντιο σε μηδαμινή αξία, όπλα, σπιρούνια,
κλεμμένα άλογα, τρύπια δολάρια κι ένα ξεχαρβαλωμένο πιάνο
που έχει οξειδώσει η υγρασία.

[Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013]

La douceur du jour à contrecœur
S’est mise à décliner
Midi tapant
j’erre dans les mêmes endroits rocheux
Mon présent depuis toujours
temps arrêté sur une montre de gousset
Midi tapant
pierre incandescente, chère brise,
par le ravin de la mémoire
où c’est toujours l’été
je prends un raccourci
j’arrive le premier sur le chemin
avant que l’imagination ne me tende un guet-apens
ici les balles pleuvent en sifflant
ici mes héros de films de série B
refusent obstinément de mourir
eux qui jamais n’ont passé de compromis
et jamais ne sont devenus des stars,
avec des uniformes impeccables de Sudistes
sur leurs selles rigides
désormais impropres même comme comparses
hirsutes alcooliques têtes brûlées
que tout le monde a oubliés
buvant du bourbon pour évoquer
la gloire des jours anciens,
toujours mis à prix par la logique,
ils mendient maintenant quelques travaux à la journée
avec une poignée de billets jaunis dans la poche trouée
ils me promettent résolument
de combattre pour toujours ici
pourvu que je leur fasse confiance,
même si petits marchands à la sauvette,
ils bazardent les fétiches de la nostalgie
à la fête noire de poudre
de Saint Leone,
Rome, Séville, l’Andalousie 
toutes les reliques de l’Ouest
que le studio a bradées pour rien, armes, éperons,
chevaux volés, dollars troués et un piano déglingué
qu’a rouillé l’humidité.
 
Patrocle Leventopoulos, "Ode à Sergio Leone" éd. Gavriilidis, Athènes, 2013.
Traduction:Janine Kaminsky.