Μαύρη πεταλούδα - Papillon noir - Alkinoos Ioannidis

Ήδη δύο χρόνια... τεράστιο κενό

Μαύρη πεταλούδα

Αχ πως μικραίνει η απόσταση
κάτω απ' το φύλλο που πέφτει
Αχ πως ο χρόνος σηκώνεται
και φανερώνεται άδειος
Πίσω, πίσω απ' τη σιωπή πνιγμένο
πλοίο νεκρό αντίο στην κουπαστή
Πίσω, πίσω απ' τη φωνή αδειάζει
η σκέψη και ακούει τη λέξη να ηχορραγεί

Μαύρη πεταλούδα παράξενη
μέσα στην ομίχλη διάφανη
Όποιος δε σε βλέπει ξεχνά
Και όποιος δεν θυμάται
μαύρο θάνατο κοιμάται

Αχ πως ηχούν τα βήματα
μέσα στο άδειο τοπίο
Αχ πως φυτρώνει στο χώμα
γεμάτο χρώματα τραγούδι
Κι όταν το ποίημα ανοίγει μια χαράδρα
πίσω απ' τα κάδρα της γιορτής
Βγαίνει πάνω απ' τις χαρές
πάνω απ' τις σφαγές μας
πεταλούδα με τη φτερούγα
να αιμορραγεί

Μαύρη πεταλούδα παράξενη
μέσα στην ομίχλη διάφανη
Όποιος δε σε βλέπει ξεχνά
Και όποιος δεν θυμάται
μαύρο θάνατο κοιμάται

Papillon noir

Ah Comme la distance raccourcit
sous la feuille qui tombe
Ah, comme le temps se lève
et paraît vide
Derrière, derrière le silence,
un bateau noyé, un adieu mort dans le rempart
Derrière, derrière la voix, la pensée vidée
entend le mot et le questionne en écho

Étrange Papillon noir
dans le brouillard transparent
Celui qui ne te voit pas oublie
Et celui qui ne se souvient pas
Dort d’une mort noire

Ah comme les pas tonnent
dans le paysage vide !
Ah que de chansons poussent de la terre
pleines de couleurs !

Et lorsque le poème s’ouvre sur un ravin
derrière les carcans d’une fête
Il émerge au-dessus des joies,
au-dessus de nos abattements
un papillon avec un battement
d’aile qui saigne

Étrange Papillon noir
dans le brouillard transparent
Celui qui ne te voit pas oublie
Et celui qui ne se souvient pas
Dort d’une mort noire

Sources :