Poésie grecque en français | Dìmitra Christodoùlou, “Perséphone”

 Δήμητρα Χριστοδούλου, “Περσεφόνη”

Όλη τούτη την ατέλειωτη άνοιξη
Θ’ ακούς τη βοή της χλόης,
Που όλο κυλάει στην πλαγιά και ξετυλίγει
Τα ρείκια, τα νερά τα βελάσματα.
Λεία και δροσερή περνά σαν φόρεμα
Πάνω απ’ το σώμα μιας μικρής κοπέλας,
Την ώρα που τραβάει ο κατάδικος
Τη μαχαιριά στο λαιμό της.
Το αίμα κυλάει ως το καλοκαίρι.
Ψοφάνε από το θειάφι του τα χόρτα
Και σέρνει εδώ κι εκεί ξέφτια απ’ το ρούχο της
Ένας απαρηγόρητος ήλιος.

Μα όταν οι πρώτες βροχές
Θ’ αρχίσουνε το σάρωμα των φύλλων,
Όταν δέσουν σταφύλια και κάστανα
Κι όταν, φτυαριές φτυαριές, ο χειμώνας
Σκεπάσει ως και στη φωλιά τους τ’ αετόπουλα,
Κουκουλωμένη κάτω από το χιόνι
Πάλι βαριά θ’ αναστενάζει η χλόη.
Για ένα πέρασμα με πόνο θερμό
Πάνω από τ’ απαλά της στήθη,
Για ένα τύλιγμα γύρω απ’ τη μέση της,
Για μια λιγόζωη χλιδή.

(“Είκοσι τέσσερις χτύποι και σιωπή”, εκδόσεις Μελάνι, 2019)

Pendant tout ce printemps sans fin
Tu entendras le grondement de la verdure,
Qui descend les pentes et déroule
Ruisseaux, bruyères et bêlements.
Lisse et fraîche elle passe comme une robe
Sur le corps d’une très jeune fille,
À l’heure où l’évadé lui plante
Le couteau dans la gorge.
Le sang coule jusqu’à l’été. Son soufre
Fait crever les herbes. Çà et là
Gisent des lambeaux de sa robe que traîne
Un soleil inconsolable.

Mais lorsque les premières pluies
Se mettront au balayage des feuilles,
Quand seront à point raisins et châtaignes,
Quand l’hiver, en quelques pelletées,
Couvrira les aiglons jusque dans leur nid,
La verdure emmitouflée sous la neige
Poussera de nouveau ses profonds soupirs.
Pour le passage d’une douleur chaude
Sur sa douce poitrine,
Pour un bras s’enroulant à sa taille,
Un plaisir éphémère.

Traduction: Michel Volkovitch, “Vingt-quatre battements et silence”, Ed. Le miel des anges, 2021