Γιώργος Νταλάρας - Δεν Υπάρχουν Όνειρα - Il n'y a pas de rêves - G. Dalaras - M. Eleftheriou - K Tziagoulas

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ

Πάρκα, πράσινο χαρτί και πουλιά με σύρμα.
Φόνοι, μαχαιρώματα, γέροι χορευτές.
Όλα είναι ζωγραφιστά, σκόρπια λόγια χύμα.
Στρατιώτες είμαστε, πεθαμένοι χτες.

Τι τα θες τα λόγια μου να τα τραγουδήσεις;
Το όνομά μου θα το βρεις σα λαβωματιά.
Καίγονται τα λόγια μας όπου κι αν τ’ αγγίξεις,
καφενείο που έκλεισε κι άρπαξε φωτιά.

Δεν υπάρχουν όνειρα μες στα καφενεία.
Ο καφές σερβίρεται μαύρος και πικρός.

Κάθονται περαστικοί, σαν μια λιτανεία
που την ψέλνει άσωτος κι άρρωστος καιρός.

Δεν υπάρχουν όνειρα μήτε πια κι ελπίδες.
Έρωτες που έγιναν σαν πολιτικοί.
Να βρεις ένα σύντροφο δίχως αλυσίδες,
να μην έχει η αγάπη του γλώσσα πλαστική.

Il n'y a pas de rêves
 

Des parcs, du papier vert et des oiseaux avec du fil de fer.
Meurtres, coups de couteau, vieilles danseuses.
Tout est peint, mots épars en vrac.
Nous sommes des soldats, morts hier.

Que voulez-vous que mes mots chantent ?
Vous trouverez mon nom comme une tache humide.
Nos mots brûlent partout où on les touche,
Un café fermé qui a pris feu.

Il n'y a pas de rêves dans les cafés.
Le café est servi noir et amer.

Les passants s'assoient comme une litanie
scandée par un temps prodigue et maladif.

Il n'y a plus de rêves, plus d'espoirs.
Des amours faites comme des politiciens.
Trouver un compagnon sans chaînes,
que son amour n'a pas de langue plastique

Une reprise....