Ephéméride éclectique d'une librocubiculariste glossophile et mélomane.
19 Avril 2024
ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΙΠΑ
Έχω μια πίπα ολλανδική από ένα μαύρο ξύλο,
όπου πολύ παράξενα την έχουν σκαλισμένη.
Έχει το σχήμα κεφαλιού Γοργόνας με πλουμίδια.
Κι ένας σ’ εμέ ναύτης Δανός την έχει χαρισμένη.
Και μου ’πε αυτός πως μια φορά του την επούλησε ένας,
στην Αλεξάντρεια, έμπορος ναρκωτικών, Αράπης,
και στον Αράπη -λέει- αυτόν, την είχε δώσει κάποια,
σε κάποιο πόρτο μακρινό, γυναίκα της αγάπης.
Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες,
ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω,
κι ο γκρίζος βγαίνοντας καπνός σιγά με περιβάλλει,
κάνοντας ένα γύρω μου κενό, μαβί και γκρίζο.
Και πότε μια ψηλή, ο καπνός, γυναίκα σχηματίζει,
πότε ένα πόρτο ξενικό πολύ και μακρυσμένο.
Και βλέπω μες στους δρόμους του τους κρύους και βραδιασμένους
να περπατά έναν ύποπτον Αράπη μεθυσμένο.
Και βλέπω πάλι, άλλες φορές, μια γρήγορη γαλέρα
με τα πανιά της ανοιχτά στο αβέβαιο ν’ αρμενίζει
κι απάνω στο μπαστούνι της να κάθεται ένας ναύτης,
να ’χει μια πίπα -όπως αυτήν εγώ- και να καπνίζει.
Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: «Θα ’ναι μαγική». Μα πάλι λέω: μη φταίει
ο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου;
J'ai une pipe hollandaise en bois noir,
très étrangement sculptée.
Elle a la forme de la tête d'une Gorgone avec des plumes.
Et un marin danois me l'a offerte.
Il m'a dit qu'une fois, quelqu'un lui avait vendu,
à Alexandrie, un trafiquant de drogue arabe,
et à cet Arabe, il l'avait donnée à quelqu'un,
dans un port lointain, l'amour de sa vie.
Souvent, les soirs sombres et tardifs,
en allumant cette pipe, je fume dans un coin,
et la fumée grise qui s'en échappe m'enveloppe doucement,
créant un vide autour de moi, bleu et gris.
Et parfois, la fumée forme une femme élancée,
parfois un port lointain et étrange.
Et je vois dans les rues froides et sombres
un Arabe suspect ivre qui marche.
Et je vois encore, d'autres fois, une galère rapide
naviguant avec ses voiles dans l'incertitude,
et sur son mât se tient un marin,
tenant une pipe - comme la mienne - et fumant.
J'ai une pipe en bois étrangement sculptée.
En la fumant, je vois mes rêves les plus étranges.
Je pense : "Elle doit être magique". Mais je me dis encore : est-ce la faute
du lourd tabac anglais et de ma nervosité ?
Ephéméride éclectique d'une librocubiculariste glossophile et mélomane