la nuit - Kostas Karyotakis

Dans la continuité des posts des jours derniers, une poésie de Kostas Karyotakis,.

Νύχτα

Στο Γιάννη Μούργελα

Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.

Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
αποσταμένοι οι έρωτες
κι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανε
τον πόνο που κρατάνε.

Στις στέγες εκρεμάστη το φεγγάρι
σκυμμένο προς τα δάκρυα του
κι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλων
το δρόμο της θα πάρει.
Ολόρθο το φανάρι μας σωπαίνει

χλωμό και μυστηριώδικο
κι η πόρτα του σπιτιού μου είναι σα ν’ άνοιξε
και λείψανο να βγαίνει.
Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τους
κι αυτοί λένε πως έτριξε·

δε λεν πως το κρεβάτι οραματίζεται
μελλοντικούς θανάτους.
Και κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνες
τη νύχτα την αστρόφεγγη
που θα ’πρεπε η αγάπη ναν την έπινε

και παίζουν οι λατέρνες.
Χυμένες στα ποτήρια καρτερούνε
οι λησμονιές γλυκύτατες·
οι χίμαιρες τώρα θα ειπούν το λόγο τους
και οι άνθρωποι θ’ ακούνε.

Καθημερνών χαμώνε κοιμητήρι
το πάρκον ανατρίχιασε
την ώρα που νεκρός κάποιος εκίνησε
να πάει στη χλόη να γείρει.
 

Nuit

Νύχτα

Toute la nuit durant, les amours traînent

leur lassitude sur les routes,

par les fenêtres lentement la douleur goutte,

que les volets retiennent.

Dessus les toits s'est accrochée la lune

versant des larmes de détresse,

et des roses d'ici l'odorante tristesse

s'en va dans la nuit brune.

Le dos bien droit, blême, le réverbère

garde, mystérieux, le silence,

et ma porte s'ouvrant, on dirait que s'avance

un mort, pour qu'on l'enterre.

Le lit couvrant de sarcasmes leur joie,

ces gens-là, naïfs, s'imaginent

qu'il grince. Ils n'ont pas vu ce que le lit devine :

la mort qu'on leur envoie.

Dans les tavernes, des voix attendries

pleurent la nuit et ses étoiles

que l'amour devrait boire, et partout se trimbale

l'orgue de barbarie.

Et les oublis délectables attendent,

qu'on nous a versés dans nos verres ;

voici venir l'instant où parlent les chimères

afin que tous entendent.

De nos malheurs quotidiens cimetière

le jardin public est fébrile,

quand soudain le traverse un mort qui va, tranquille

dormir dans la bruyère.

Traduction : Michel Volkovitch

(La version grecque que j'ai trouvée est accompagnée d'une dédicace 

À Giannis Mourgelas

C’est une nuit sans point du jour que la vie)