ΓΛΥΚΟΧΑΡΑΖΟΥΝ ΤΑ ΒΟΥΝΑ - l'aube douce sur les montagnes - Vassili tsitsanis

Aujourd'hui un rebétiko de Tsitsanis, suggéré par un roman noir de Sophia Mavroudis...

Πόσες φορές δεν έχω πει
να φύγω να σ' αφήσω
μα στη ζωή κουράζομαι
μονάχος μου να ζήσω

Γλυκοχαράζουν τα βουνά
μα εγώ τα βλέπω σκοτεινά

Γυναίκα ασυλλόγιστη
με τον εγωισμό σου
με πλήγωσες και μ' έκανες
ενέχυρο δικό σου

Γλυκοχαράζουν τα βουνά
μα εγώ τα βλέπω σκοτεινά

Για τις χαρούμενες καρδιές
ας φέγγει κι ας χαράζει
για μένα μαύρη συμφορά
στο βίος μου ταιριάζει

Γλυκοχαράζουν τα βουνά
μα εγώ τα βλέπω σκοτεινά

Quante volte ho evitato di dirti
che sarei andato via e che ti avrei lasciato,
ma nella vita mi sono affaticato
tanto da voler vivere in solitudine.

A poco a poco spunta il sole sui monti,
ma io vedo solo l'oscurità.

Donna irragionevole,
con il tuo egoismo
mi hai ferito e mi hai reso
tuo ostaggio.

A poco a poco spunta il sole sui monti,
ma io vedo solo l'oscurità.

Per i cuori spensierati,
albeggi e si faccia giorno,
a me nera nuvolaglia
si addice alla mia vita.

A poco a poco spunta il sole sui monti,
ma io vedo solo l'oscurità.

Lyrics: Vasilis Tsitsanis
Musica: Vasilis Tsitsanis
Prima esecuzione: Vasilis Tsitsanis & Stratos Payioumtzis & Athanasios Yiannopoulos

Altri spettacoli:
Yioryos Dalaras

sources : stixoi-info android2020